Γιώργος Βαρσαμάκης: Στα φτερά της ορχήστρας

Εξαιρετικός πιανίστας και ο Γιώργος Βαρσαμάκης, παίζει φυσικά ο ίδιος το μέρος του πιάνου και στους δύο δίσκους με συνθέσεις του που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα. Δίσκοι με μελωδική φαντασία, ρυθμικό πλούτο και ενορχηστρωτική ευαισθησία και δεξιοσύνη -τόσο το «Born reborn», που είχε διακριθεί ως ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2004, όσο και το τωρινό «10 πτήσεις με αερόστατο». Δική του παραγωγή και οι δύο, που διανέμονται από την «Κίνηση» (κάπως προβληματικά σε κεντρικά δισκοπωλεία).

Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο -τώρα διδάσκει πλέον πιάνο σε ωδεία και στο δραστήριο Μουσικό Τμήμα του Ε. Μ. Πολυτεχνείου. Κρητικής καταγωγής, γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει πάντα, νιόπαντρος τώρα, στην Πετρούπολη. Οχι, δεν έχει κάνει ενορχήστρωση, το έχει έμφυτο το χάρισμα, «μελετώ πράγματα που ακούω, οφείλω πολλά και στη βοήθεια των μουσικών» απαντάει. Τώρα τελευταία έχει ενορχηστώσει για συμφωνική ορχήστρα, με τη βοήθεια της Ειρήνης Τηνιακού, το «Born reborn» και περιμένει απάντηση από την ορχήστρα της ΕΡΤ. «Είναι δύσκολο με τις ορχήστρες…» σχολιάζει – και κάποιες «Ελληνικής Μουσικής» που διατηρεί ο φορολογούμενος, θα παρατηρήσουμε εμείς, προσωπικά των διευθυντών τους διακονούν…

Ορχηστρικό τραγούδι

Η μορφή «ορχηστρικού τραγουδιού» που έχει στους δίσκους του, αυτή τον ενδιαφέρει. «Τέτοια πράγματα άλλωστε άκουγα πάντα και για προσωπική μου απόλαυση» λέει. «Τη βρίσκω πολύ έξυπνη φόρμα, γιατί αβίαστα περνάει πράγματα -αν έχεις βέβαια κάτι να πεις».

Αλλά γιατί όχι στο στίχο; «Εχω αρχίσει να το σκέφτομαι. Όχι να κάνω ολόκληρο δίσκο με τραγούδια, όχι. Αλλά να έχω κάποια τραγούδια ανάμεσα στα ορχηστρικά. Εξαρτάται όμως αν θα βρω στίχο που θα μ’ ενδιαφέρει. Είμαι λιγάκι δύσκολος σ’ αυτό».

Οι μουσικές του είναι «κινηματογραφικές», γεμάτες εικόνες, αλλά το θέατρο προβάλλει ως το μεγάλο ενδιαφέρον του -έχει ήδη κάνει αρκετές παραστάσεις με το καλό θεατρικό του ΕΜΠ, με το ΔΗΠΕΘΕ Αιγαίου κ.ά. «Ο κινηματογράφος είναι το όνειρό μου βέβαια, αλλά το βλέπω πολύ μακρινό. Είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα στο ελληνικό σινεμά…». Πάντως στις συναυλίες του η εικόνα είναι συνήθως παρούσα, το επιδιώκει να συνοδεύουν προβολές εικόνων τη μουσική του, «σαν μια ιστορία».

Εξάλλου, και αυτός, στους κινηματογραφικούς συνθέτες και τους μινιμαλιστές εντοπίζει τις «επιρροές» του. Βέβαια ξαφνικά ξεπηδάει Χατζιδάκις μέσα στη μουσική του («μας έχουν διαποτίσει τέτοιοι δημιουργοί…») ή Καραΐνδρου, που είναι «ό,τι θα ‘θελα να μπορούσα να κάνω» λέει.

Εχει καταλήξει σ’ ένα ευρύ μουσικό σχήμα -πιάνο, κουαρτέτο εγχόρδων, κλαρινέτο κ.ά. όργανα -και μ’ αυτό σκοπεύει να κάνει μερικές συναυλίες το καλοκαίρι. Αν του το επιτρέψουν βεβαίως τα φεστιβάλ της ανακύκλωσης, που παρουσιάζουν όλα τους ίδιους, ποσώς ενδιαφερόμενα να συστήσουν νέα αξιόλογα πράγματα στον κοινό, ν’ αποκτήσουν «φυσιογνωμία» κλπ…

Του Βασιλη Αγγελικοπουλου (Καθημερινή 01-04-07)